Een jong dansgezelschap dat, ondanks de enorme afstand tot de meeste internationale dansmekka’s, binnen no-time wereldfaam wist te verwerven. Dat is de New Zealand Dance Company. De in 2012 opgerichte groep trad al twee keer eerder met laaiend succes op tijdens het Holland Dance Festival. In seizoen 2020/2021 zouden we ze opnieuw hierheen halen voor een tournee langs de Nederlandse theaters, maar corona doorkruiste dat plan. We zijn dan ook enorm blij dat de groep nu, ruim drie jaar later, alsnog naar Nederland komt.
Inmiddels is er een nieuwe artistiek directeur, Moss Patterson, maar de volstrekt eigen, unieke identiteit van het gezelschap is onveranderd: het brengt eigentijdse dans van opvallende gevestigde én aanstormende Nieuw-Zeelandse makers, maar tegelijkertijd is de cultuur van hun voorvaderen, de Maori’s, tot in elke vezel voelbaar. WHENUA, het programma waarmee de groep ons land aandoet, belooft een verrassend tweeluik te worden, bestaande uit een nieuwe creatie van Malia Johnston en Rodney Bell en het lovend ontvangen Uku – Behind the Canvas van Eddie Elliott uit 2022.
De diepe connectie met onze omgeving, ons lichaam en onze voorouders
Choreografe Malia Johnston en de inheemse danser en performer Rodney Bell zijn twee van de meest gewaardeerde danskunstenaars van Nieuw-Zeeland. Bell is in zijn artistieke expressie sterk geworteld in de Maori-cultuur, maar tegelijkertijd is hij voortdurend op zoek naar manieren om het creatieve proces te vernieuwen en te verrijken. Johnston creëerde de afgelopen twintig jaar talloze werken voor zowel Nieuw-Zeelandse als internationale dansgezelschappen en werd in 2013 gehuldigd met een Creative New Zealand Choreographic Fellowship. Ze staat bekend om haar innovatieve, onderzoekende aanpak, resulterend in choreografieën die de verbeelding aanwakkeren, de zintuigen prikkelen en krachtige ervaringen teweegbrengen die je niet snel vergeet. Met beweging, muziek, projectie en digital design verkennen zij en Bell in Imprint de diepe connectie die we met onze omgeving, ons lichaam en onze voorouders hebben.
De eerste vrouw, uit klei gemaakt
Eddie Elliotts Uku – Behind the Canvas handelt over de kracht van enerzijds kwetsbaarheid en anderzijds strijd. Voor dit aangrijpende ‘power piece’, dat hij creëerde in samenwerking met beeldend kunstenaar Andy Denzler, putte de Maori-choreograaf uit zijn eigen ervaringen, waarbij hij de complexiteit van zijn persoonlijke – maar tevens universele – kijk op de condition humaine belicht. In zijn choreografieën mixt Elliott eigentijdse dans en hiphop met elementen uit het pūrākau (verhalen vertellen) van de Maori’s en de kapa haka (traditionele Maoridans). Zo liet hij zich voor Uku – Behind the Canvas tevens inspireren door het mythologische Maoriverhaal van Hineahuone, de eerste vrouw, die door Tāne-Mahuta uit klei werd gemaakt. Volgens de Maori-cultuur heeft klei een reinigende werking en symboliseert zij waar we vandaan komen en waarnaar we zullen terugkeren: de aarde. Tijdens de voorstelling smeren de dansers zich dan ook in met natte klei, wat niet alleen extra betekenis en frictie geeft aan hun bewegingen, maar waardoor bij iedere voorstelling opnieuw als het ware ook een uniek beschilderd canvas ontstaat.
