Al sinds de eerste editie van het Holland Dance Festival, in 1987, neemt Nederlands Dans Theater een prominente plek in binnen ons festivalprogramma. Ook dit jaar is het gezelschap – dat sinds 2020 onder de bezielende leiding van Emily Molnar staat – weer van de partij, met dit keer een fascinerend programma waarin, net als in ons hele festival, een belangrijke rol weg is gelegd voor vrouwelijke choreografen. Naast recente succeswerken van topchoreografes Sharon Eyal (i.s.m. Gai Behar) en Gabriela Carrizo bevat From Here Now Far een wereldpremière van de beroemde Britse theaterregisseur Simon McBurney, gecreëerd in nauwe samenwerking met associate NDT-choreograaf Crystal Pite.
Heden en verleden, feit en fictie
Het nieuwe werk is het tweede van een drieluik dat McBurney – artistiek directeur van het Londense theatergezelschap Complicité – en Pite bij NDT 1 uitbrengen rond de vraag wat voor kunst er in het licht van de klimaatcrises gemaakt zou moeten worden. Het eerste deel, Figures in Extinction [1.0], won vorig jaar de Zwaan voor ‘Meest indrukwekkende dansproductie’. Waar Pite destijds de choreografie voor haar rekening nam, maakt McBurney met het tweede deel van hun drieluik zijn debuut als choreograaf. In zijn theaterensceneringen ziet McBurney vaak af van lineaire vertellingen en laat hij verhaallijnen uit heden en verleden, feit en fictie door elkaar heen lopen. “Ik voel me van nature aangetrokken tot iets wat ik niet begrijp, want als je daarmee probeert om te gaan, opent dat een deur naar een andere wereld”, aldus McBurney.
Sensueel, sidderend spektakel
Van het succesvolle Israëlische duo Sharon Eyal (choreografie) en Gai Behar (artistiek klankbord en dramaturg) brengt NDT 1 in From Here Now Far het alom geprezen Jakie uit mei 2023 terug. Eyal en Behar staan bekend om hun zinderende bewegingsmotoriek en pulserende, hypnotiserende ritmes en dat resulteert ditmaal in een betoverend meesterwerk, gezet op een groovy techno-soundscape van Ori Lichtik. Continu dribbelend op de bal van hun voet smelten de zestien dansers in steeds wisselende patronen samen om zich daarna weer van elkaar los te weken. Als toeschouwer raak je al snel in de greep van dit sensuele, sidderende spektakel, waarbij je het gevoel krijgt op een andere, onbekende planeet te zijn beland.
Vergeet het witte doek
De Argentijnse Gabriela Carrizo – co-oprichter en -artistiek directeur van het Belgische Peeping Tom – creëert in haar constante zoektocht naar kruisbestuivingen tussen dans, theater, kunst en leven, krachtige, filmische werken. In haar choreografieën worden de dansers uitgedaagd om zich volledig in te leven in de door hen uitgebeelde personages en daarbij buitengewoon kwetsbaar te zijn in hun expressie. In Carrizo’s La Ruta, het derde werk in From Here Now Far, worden ruimte en tijd opgeschort en mag de toeschouwer zijn eigen verhaal destilleren uit een wonderlijke wereld van beelden. Het resultaat is een surrealistische, hallucinerende film noir. Of zoals een journalist schreef: “Vergeet het witte doek en de speciale effecten, want in La Ruta gebeurt het allemaal live onder je neus.”
“Meegezogen worden naar nieuwe, hallucinerende werelden”
